Marjolein schrijft lied voor overleden zoontje: 'Ik hoop dat mensen er troost uit halen'

Deze bijzondere creatie is niet alleen een uiting van haar emoties, maar ook een bron van troost voor anderen die met verlies te maken hebben gehad.

Marjolein en haar man Frank waren dolblij met het nieuws dat ze een tweeling verwachtten. Al vroeg in de zwangerschap bleek echter dat Guus te kampen had met ernstige gezondheidsproblemen, waaronder een ernstige hartafwijking en een tekort aan vruchtwater. Deze periode bracht onzekerheid en veel ziekenhuisbezoeken met zich mee. Tijdens deze emotioneel zware tijd vond Marjolein troost in het schrijven van een lied. “Het lied gaat eigenlijk over alles wat ik mijn kindje zou gunnen en wat ik graag met hem zou willen doen,” vertelt Marjolein.

Bij de geboorte werd Stef luid en krachtig geboren, maar Guus volgde stil en kwetsbaar. Ondanks de moeilijke omstandigheden mocht Marjolein beide kindjes even bij zich houden. Dit waardevolle moment, waarin ze Guus levend kon vasthouden, werd een gekoesterde herinnering. Kort daarna overleed Guus. Tijdens het afscheid klonk de eerste, ruwe versie van Kleine Vechter. 

Het nummer bleef lange tijd op de planken liggen. Marjolein vertelt daarover: “Het voelde als ik het dan af ging maken, dan is het ook een soort van definitief.” Ze vervolgt: “Ergens was ik daar, denk ik, ook niet klaar voor op dat moment." Extra bijzonder is dat haar man Frank ook in het lied te horen zal zijn op de bugel. Ook zit er een thematische verwijzing naar Brahms’ Wiegenlied in. 

Op 8 december, Wereldlichtjesdag, brengt Marjolein het lied officieel uit. “Als het lied troost kan bieden aan anderen, dan is het goed,” zegt Marjolein. “Muziek kan zo helend zijn en ik hoop dat dit lied mensen kan helpen zoals het mij ook geholpen heeft.”