Energiearmoede in Horst aan de Maas blijft relatief laag

Dit blijkt uit nieuwe cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en onderzoeksinstituut TNO.

Huishoudens met energiearmoede hebben een laag inkomen in combinatie met hoge energiekosten of een woning van lage energetische kwaliteit. Dat betekent dat hun woning moeilijk te verwarmen is, bijvoorbeeld door slechte isolatie, en dat zij weinig mogelijkheden hebben om energie op te wekken, zoals met zonnepanelen. Voor een gemiddeld eenpersoonshuishouden geldt een besteedbaar inkomen tot ongeveer 20.875 euro als lage-inkomensgrens. Als een groot deel van dat inkomen opgaat aan energie, spreken onderzoekers van energiearmoede.

Volgens een voorlopige schatting hadden in 2024 zo’n 510 duizend huishoudens in Nederland te maken met energiearmoede, bijna 180 duizend meer dan in 2023. De toename komt vooral doordat de energietoeslag en het prijsplafond, die in 2022 en 2023 golden, zijn afgeschaft. Hoewel de variabele energieprijzen vergelijkbaar zijn met die van 2022, liggen de vaste tarieven inmiddels hoger. Zonder toeslag van gemiddeld 1.300 euro per jaar zijn vooral lage inkomens hierdoor harder geraakt.

Het percentage van 2,8 procent plaatst Horst aan de Maas in de categorie gemeenten met de laagste energiearmoede van Nederland. In Limburg zijn de verschillen groot: in Heerlen (13,4 procent) en Kerkrade (10 procent) is het probleem veel omvangrijker. De gunstigere positie van Horst aan de Maas kan deels verklaard worden door relatief energiezuinige woningen, een hoger gemiddeld inkomen en een groter aandeel koopwoningen.

Naast de energiearme huishoudens is er ook een groeiende groep met een laag middeninkomen die risico loopt. Deze huishoudens, zo’n één miljoen in Nederland, hebben nog geen energiearmoede, maar zijn kwetsbaar bij hoge prijzen. Zij betalen gemiddeld 193 euro per maand aan energie en besteden bijna 8 procent van hun inkomen daaraan.